1967- 1969 Marinekazerne Suffisant

 Op 3 oktober 1967 vertrok ik met het schip “De Prins der Nederlanden”van de KNSM (Koninklijke Nederlandse Stoomvaart Maatschappij) naar Curaçao. De reis ging via  Southampton, Punta del Gado (Azoren), Port of Spain (Trinidad) naar Curaçao waar we op de kade werden ingedeeld, ik werd geplaatst bij de Mariniers op Suffisant  (Curaçao) terwijl de anderen zich weer inscheepten om de volgende dag naar Aruba (Savaneta) te vertrekken.

KNSM Schip “Prins der Nederlanden”

Om half tien in de avond kwam ik aan bij de Marinierskazerne “Suffisant” waar ik gelegerd werd in barak 6. De volgende ochtend werd ik te werk gesteld bij de Officiersmess. Mijn chef was hier Majoor Hofmeester Meesters. Op die dag werd de gehele kazerne in verhoogde paraatheid gebracht en gaf ondersteuning aan de eilandsraad omdat de nieuwe brug over de Sint Annabaai was ingestort waarbij zeker 20 arbeiders omkwamen. Later bleek dat er gesjoemeld was met de bouwmaterialen die dit ongeluk teweeg brachten. Inmiddels verbind de brug alweer tientallen jaren de beide stadsgedeelten Punda en Otrabanda. Het werk op deze Kazerne week niet af als dat bij de MK “Erfprins” alleen kreeg ik er hier een militaire taak bij die bestond er uit om de kazerne te bewaken als de Mariniers uitrukten hiervoor kreeg ik een persoonlijke uitrusting met een geweer dat elke week met een inspectie werd gecontroleerd op onderhoud wat er op neer kwam dat je elke week wel een middag aan je wapen zat te poetsen.

Je werkte op Curaçao 6 dagen in de week en was ingedeeld in een wachtcyclus van 2 van de 3 (1 keer in de drie wacht) ook liep je op één van de vrije wachtdagen een dag piketdienst, dit hield in dat je de man die de wacht had ondersteunde bij het serveren van de middag en avondtafel. Dus eigenlijk had je maar één dag geen dienst en was je in de middag vrij. Dit systeem werkte ook door op de vrije zondag dus je had maar één keer in de drie weken een gehele vrije dag. Ook werd je meestal in de weekeinden ingedeeld om recepties te verzorgen bij de Gouverneur of bij het bezoek van buitenlandse marine schepen aan Willemstad. Collega’s die ik mij herinner zijn: Toenmalig Sergeanthofmeester Boot, Sergeant bottelier Gans(†),de Korporaals hofmeester Westein, Hodde, hofmeesters Paassen, Verbeek, Bierhof, Smit, Bottelier Piet Versluis, Timmerman Walraven en Kapper van Noord.

In het midden in  “The Barrel”

Na een leuke tijd op Curaçao vertrok ik op 29 Mei 1969 met de “Prins der Nederlanden” naar Amsterdam. De reis ging via Aruba en Kingston (Jamaica) naar Amsterdam waar ik op 15 juni 1969 aankwam.We vertrokken in de avond en zagen een rode gloed van brandende gebouwen over de kust. Een langdurig arbeidsconflict tussen de directie van een dochtermaatschappij van Werkspoor (Wescar), en de Curaçaose Federatie van Werknemers escaleerde en leidde tot een staking die snel oversloeg. In de nacht van 29 op 30 mei 1969 verzamelden stakers zich voor de poorten van de Shell om werkwillige arbeiders tegen te houden. Tijdens een mars naar de stad werden arbeiders dronken en sloegen aan het plunderen Toen de vakbondsleider van de havenarbeiders, ‘Papa’ Godett zich bij de stoet aansloot en optrok naar Fort Amsterdam om de regering af te zetten in de rug werd geraakt en twee betogers door politiekogels werden gedood, sloeg de vlam in plan. De tocht eindigde met de gedeeltelijke vernieling van de binnenstad. Diverse panden stonden in lichterlaaie Nederlandse mariniers herstelden op verzoek van het kabinet van de gouverneur de orde.

Even moet ik iets vertellen over de verhoudingen die toen op Curaçao golden er heerste een vorm van apartheid. Het blanke hoger en middenkader woonde in afgesloten luxe woonoorden zoals Julianadorp. Negroïde mensen  moesten zich bij de portier melden en mochten alleen naar binnen als ze werden opgehaald. Ook hun kinderen gingen naar aparte scholen. Soulmuziek was op de radio verboden, zwarten mochten niet aan het woord komen, het Papiaments was verboden taal in de Statenraad. Niet dat zwarten in de politiek zaten. Die waren alleen goed voor het zware en vuile werk, onder erbarmelijke omstandigheden. Het was heel normaal dat de “Makamba´s” een zwarte huishoudster en een tuinman hadden. Papa Godett werd tot vier maanden cel veroordeeld voor zijn bijdrage aan de onlusten en is in 1995 overleden. Zijn zoon heeft de fakkel opgenomen en is ook in de Antilliaanse politiek gegaan.

Stanley Brown links en Papa Godett rechts